Ο Νικηφόρος Παπανικόλας είναι ένα νέο παιδί που αποφασίζει να εκτεθεί στα κοινά, ως υποψήφιος Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου και η απόφασή του αυτή τον τιμά.
Δυστυχώς όμως, από τα πρώτα του βήματα, γίνεται κομιστής και αναμεταδότης της ρητορικής μιας γερασμένης πολιτικής σχολής, που καταδίκασε τον τόπο για δεκαετίες και γι’ αυτό καταδικάστηκε από τους πολίτες του με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο.
Είναι αυτή η σχολή, είναι αυτοί οι άνθρωποι που ευθύνονται για πολλούς σκελετούς που βρήκαμε στις ντουλάπες, ξεχασμένους για δεκαετίες. Ανοιχτές πληγές που μας κληροδότησαν όλοι εκείνοι που σήμερα, ενώ κλείνουμε την μια πίσω από την άλλη, παριστάνουν τους κριτές από καθέδρας .
Είναι εκείνοι που, στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που οι ίδιοι δημιούργησαν και διόγκωσαν, έχουν τη θρασύτητα της στείρας κριτικής, με παντελή απουσία της αίσθησης ευθύνης που τους βαραίνει, χωρίς ίχνος συστολής και αιδούς απέναντι στην κοινωνία του Νοτίου Αιγαίου, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής.
Ποιοι είναι λοιπόν οι αλαζόνες και ποιοι στερούνται ενσυναίσθησης;
Ποιοι είναι εκείνοι που δημιούργησαν την πιο ζοφερή πραγματικότητα για τα νησιά μας και μάλιστα στην πιο ευνοϊκή για την διοίκηση περίοδο, με τους ποταμούς των χρηματοδοτήσεων και τους μηδαμινούς ελέγχους;
Ποιοι είναι εκείνοι που διαμόρφωσαν την πολιτική σχολή της παρακμής που στιγμάτισε το Νότιο Αιγαίο;
Αν η επαναφορά αυτής της γερασμένης, ξεπερασμένης και καταδικασμένης αμετάκλητα στην συνείδηση των πολιτών, πολιτικής σχολής, αν η αναβίωση αυτής της παλαιοκομματικής νοοτροπίας, αν το να γίνει ο ίδιος εκπρόσωπος της κομματικής οικογενειοκρατίας, είναι το «όραμα» του νεαρού υποψηφίου περιφερειάρχη, που υποτίθεται ότι κομίζει το νέο, τότε, βέβαιο είναι ότι θα πρέπει να
αντικαταστήσει τους κομματικούς του «μέντορες» και υποβολείς καθώς και τις δανεικές ατζέντες αποτυχόντων υποψηφίων, όπως και των υπολειμμάτων ενός πολιτικού παρελθόντος που το Νότιο Αιγαίο έχει αφήσει πίσω του οριστικά.